"Ulu canlı Tydeus oğlu, soyumu ne sorarsın?
Yapraklar gibidir insan soyu.
Bir yandan rüzgar bakarsın onları döker yere,
Bir yandan bakarsın bahar gelir,
Yenilerini yetiştirir, yeşerir orman,
Böylece soyların biri göçer biri doğar."

Ozan, insan zihninin en yetkin ve aşılmaz eserlerinden biri olan İlyada'da ölüme bu epik dizelerle karşı koyar. Ölümsüzlüğü bireyin biricik yaşamında değil, süregiden yaşam döngüsünün bitimsizliğinde arar. Dökülen her yaprak, henüz dalında rüzgarla salınmakta olan diğer yapraklara dokunarak düşerken titrettigi her eşsiz yaşamın, yitirilenin aslında kendi yüreğinden bir parça olduğunu derin bir sarsıntıyla idrak etmesine neden olur. Her ölüm erken, her kayıp acı vericidir. Fakat bazı yaşamlar öyle çok yürekte yer etmiş, öyle çok sevgiye kapı açmıştır ki, ardında bıraktığı iz, geride kalanların kendi büyük yolculuklarına çıkışlarına dek varlığını sürdürür. Unutuş'un tortuları ancak vaktiyle dokunmuş olduğu yürekler de sükut ettiğinde üzerini usulca örter. Yüreğimizde yaşamaya devam eden bilge insan Şükrü Tül'ü sonsuz yolculuğunun birinci yılında özlem ve sevgiyle anıyoruz..."

Cihat Levent